நல்லாச்சி

P:C: panbudan

தட்டட்டியில் பெய்யும் மழை நீரையெல்லாம்

தேக்கி வைக்கத்துடிக்கிறாள் பேத்தி

குளமாக்கி அணையாக்கி ஆறாக்கி

இறுதியில் அதை

கடலாகவும் ஆக்கி விட வேண்டுமாம்

சுறாமீன்களைத் தோணியாகவும்

திமிங்கிலங்களைக் கப்பலாகவும் கொண்டு

ஈரேழுலகமும் சுற்றி வர வேண்டும்

மனிதர் புழங்காத நாடுகளும் தீவுகளும் 

ஏராளம் கண்டுபிடிக்க வேண்டும்

அவற்றில்

நல்லாச்சியின் கொடி உயரப்பறக்க வேண்டும்

வானளாவிப்பறக்கும் கொடியைப் பற்றிக்கொண்டு

விண்வெளிக்கும் செல்ல வேண்டும்

அங்கே

நிலவில் வடை சுடும் பெரிய ஆச்சி

பிடித்து வைத்திருக்கும் விண்மீன்களைக் கொணர்ந்து

தோட்டத்துக்கிணற்றில் விட வேண்டும்

மின்னி மின்னி அவை நீந்தும்போது

மத்தாப்பு கூட தோற்றுவிடும்

கதை வளர்த்துக்கொண்டே போகும் பேத்திக்கு

முளைக்கிறதொரு சந்தேகம் திடீரென

விண்மீனும் நட்சத்திர மீனும் ஒன்றா

பிற உயிர்களின் எலும்பெல்லாம்

அவ்வாறே வழக்கிலிருக்கும்போது

மீன்களின் எலும்பை மட்டும்

ஏன் முள்ளெனப் பகர்கிறோம்

இத்தனை விண்மீன்கள் உள்ளதெனில்

வானில் இருப்பது எத்தனையாவது கடல்

கேள்விகளால் துளைக்கிறாள் 

வழக்கம்போல் விழிக்கும் நல்லாச்சி

வழக்கம்போல் சமாளிக்கிறாள் 

‘எல… தண்ணியெல்லாம் வெளிய போவுது

தூம்பாவ மொதல்ல அடை

குட்டையளவேனும் நீர் தேங்கினால்தானே

அது

கடலை குட்டியாய்ப்போடும்’

நல்லாச்சியின் சொல்லையேற்ற பேத்தி

தட்டட்டியின் மடையை அடைக்கிறாள்

வானில் பெருகத்தொடங்குகிறது

ஒரு

தொங்கும் கடல்.

டிஸ்கி: கவிதையை வெளியிட்ட பண்புடன் மின்னிதழுக்கு நன்றி.

நல்லாச்சி

வழக்கத்திற்கு மாறாக

முகம் வாடி அமர்ந்திருக்கிறாள் நல்லாச்சி

கூம்பிக்கிடக்கும் அல்லியொன்று

வாடித் தளர்ந்துமிருப்பது போல் 

சற்றே தலை சாய்த்து பார்வையை

நிலத்தில் சரிய விட்டிருக்கிறாள்

கனலும் பெருமூச்செறிந்து

ஆறுதலுக்குத் தவிக்கிறாள்.

அதிரும் அமைதியை

பொறுக்கவியலாத பேத்தி

மெல்ல நெருங்கி வருகிறாள் 

‘கவுந்த கப்பலையெல்லாம் நிமுத்திரலாம்’

என குறும்பாய்

நாடி தாங்கிக்கொஞ்சுகிறாள் நல்லாச்சியை

‘விலையுள்ளவை ஆயிற்றே

விழியிற் பிறக்கும் முத்துகளை 

வீணாக்கலாமா’

வினவியபடி விழிநீர் துடைத்தவளை

அள்ளி மடியிருத்துகிறாள் இராஜமாதா

ஆதுரத்துடன் முதுகு வருடுகிறாள் இளவரசி

சுயநலம் துரோகம் மோசடி உள்ளரசியல் என

இற்றுப்போன இழைகளால்

வலை பின்னும் சுற்றமெலாம்

தன் சதிக்குள் தானே அகப்பட்டுக்கொள்ளும்

செய்தார் செய்த வினை கொய்வார்

அம்பலப்பட்டுத் தலை குனிவார்

என்பதுதானே விதியின் நியதி

புன்மதியாளர்க்கு இன்மதி கிட்டுவதேது

எண்ணித்தெளிகிறாள் பெரியவள்

வருடி வருடி கவலையையெல்லாம்

இறக்குகிறாள் சின்னவள்

பேத்தியின் இளந்தோள்களில் முகம் புதைத்து

துண்டுதுண்டாய் உடையும் துயரத்தை

பனிக்கட்டியாய்க்கரையும் பச்சாதாபத்தை

அடித்துச்செல்லப்படும் ஆதங்கங்களை

காற்றில் தூசாய்க்கலக்கும் கவலைகளை

யாரோ போல்

வேடிக்கை பார்க்கிறாள்

கனத்தையெல்லாம் இறக்கி விட்டு

லேசான மனதுடன் புன்னகைக்கிறாள் நல்லாச்சி

வளையல் கலகலக்கும் கரங்களால்

இன்னும்

ஆறுதலளித்துக்கொண்டுதானிருக்கிறாள் பேத்தி.

டிஸ்கி: கவிதையை வெளியிட்ட 'பண்புடன்' மின்னிதழுக்கு நன்றி.

நல்லாச்சி

கொக்கு பற பற

கிளி பற பற

விளையாடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்

நல்லாச்சியும் பேத்தியும்

இறகும் சிறகுமுள்ளவையெல்லாம் பறக்கும் 

அதே நேரத்தில்

நாலு காலுள்ளவையும்

இரு கால் பிராணிகளும் கூட பறக்கின்றன

சந்தடி சாக்கில்

விடை பிழைத்தவர் 

வென்றவர் சொல் பணியவேண்டுமென்பது

விளையாட்டின் விதி

வெற்றிகளை

ஒவ்வொன்றாய்ச்சேர்த்து வைத்து

மொத்தமாகவும் அனுபவித்துக்கொள்ளலாமென

திருத்தம் கொணர்கிறாள் பேத்தி

உடன்படுகிறாள் நல்லாச்சி

ஏறுபுள்ளிகளும் இறங்குபுள்ளிகளுமாய்

இருவரின் கணக்கிலும்

ஏய்க்க முடியாத

வரவு செலவு எக்கச்சக்கம்

அதில்

நல்லாச்சி ரகசியமாய் விட்டுக்கொடுத்ததெல்லாம்

கள்ளக்கணக்கு

பறக்கும் குதிரையையெல்லாம் கண்டிருப்பதாக

பேத்தி அடித்துச்சொல்லும்போது

என்னதான் செய்வாள் ஆச்சி

பறக்கும் தட்டை

ஒரு முறை அடுக்களையில் கண்டதாக

அவள் சொன்னபோது மட்டும்

தலையைகுனிந்து கொண்டார் அப்பா

பேத்திகளின் உலகில்

எல்லோருக்கும் எல்லாவற்றுக்கும் 

இறக்கைகள் முளைத்திருக்கின்றனவே

கைகளை அசைத்தால் 

நல்லாச்சி கூட பறக்க முடியுமென்று

அவள் ஆணித்தரமாய்ச்சொல்கையில்

நல்லாச்சியே நம்பி விட்டாள் ஒரு கணம்

நன்றாய்த்தானிருந்தது அக்கற்பனை

இறக்கைகளிருந்தால் சாத்தியமாகுபவற்றையெல்லாம்

வர்ணித்து வர்ணித்து விரியச்செய்து

எங்கெங்கோ பறந்து கொண்டிருக்கின்றனர்

நல்லாச்சியும் பேத்தியும்

விளையாட்டு கிடக்கிறது ஒரு மூலையில்.

டிஸ்கி: கவிதையை வெளியிட்ட பண்புடன் மின்னிதழுக்கு நன்றி.

நல்லாச்சி

குப்பைகளைத் தரம்பிரிக்க

கற்றுக்கொடுத்திருக்கிறார்களாம் பள்ளியில்

மக்கும் குப்பை மக்காக் குப்பை என

உதட்டுக்குள்ளேயே அடிக்கடி

சொல்லிப்பார்த்துக்கொள்கிறாள்

வீட்டிலிருக்கும் பொருட்களையெல்லாம்

எதெது எவ்வகையென 

மனசுக்குள்ளேயே குறிப்பெடுக்கிறாள்

இனி நான் ஒப்புதலளித்த பின்னரே

எவ்வொரு குப்பையும் வெளியேற வேண்டும் 

புது விதியொன்றை வரைகிறாள்

வகைபிரித்துப் போடவென

தொட்டிகளையும் அடுக்கச்சொல்கிறாள்

பழத்தோலைத் தெரியாத்தனமாக

மாற்றிப்போட்ட தாத்தா

மாட்டிக்கொண்டு விழிக்கிறார் பரிதாபமாய்

ஒன்றிரண்டு தோப்புக்கரணங்களை 

அபராதமாய் விதித்தபின்

பெரிய மனசுடன் மன்னிக்கிறாள் பேத்தி

வீடே குப்பையின் பின்னால் ஓடுகிறது

பேத்தியின் ரகளைக்கு நடுங்குகிறது

அவளின் அட்டகாசம்

சற்று அதிகமாகவே ஓங்குகிறது வீட்டில்

‘புதுமாடு குளுப்பாட்டுதா.. எல்லாஞ்சரியாப்போகும் 

ரெண்டு நாளில்’ என்றபடி

நமட்டுச்சிரிப்புடன் நகர்கிறாள் நல்லாச்சி

குப்பையை உரமாக்குவதில்

பேத்தியின் ஆர்வத்தை

மடை மாற்றுகிறாள் மெல்ல மெல்ல

அடுத்த தெருவில் ஓர் பாட்டியை

திண்ணையில் ஒதுக்கிவிட்டார்கள் குப்பையைப்போல்

ஆற்றாமையுடன் அரற்றும் நல்லாச்சியை

துளைத்தெடுக்கிறாள் பேத்தி

ஒதுக்கப்பட்டவர்கள் எவ்வகை என

நினைவில் பிரகாசிப்போர் ஓர் வகையெனில்

இருக்கும்போதே மங்குபவர் இன்னொரு வகை

அவரவர் செயற்பாடுகளால்

அவரவரே நிர்ணயிக்கின்றனர் 

எவ்வகையாயினும் புறக்கணித்தல் பாவம்

என்றாள் காலத்தால் கனிந்தவள்

குட்டிக்கைகள் கொள்ளுமட்டும் சுமந்து

எருக்குழி நிரப்பும் பேத்திக்கிரங்கி 

இப்போதெல்லாம்

எண்ணியே இலையும் பூவும் உதிர்க்கின்றன

வேம்பும் மரமல்லியும்

என்கிறாள் நல்லாச்சி

ஆமாமென ஆமோதிக்கிறது

உதிராமல் தவமிருக்கும் பாலைப்பூ

பேத்தி கண்மலருமுன் சுத்தம் செய்துவிடும்

அன்னை மட்டும் முறைக்கிறாள்.

டிஸ்கி: கவிதையை வெளியிட்ட பண்புடன் மின்னிதழுக்கு நன்றி

நல்லாச்சி

p.c. panbudan

அறுவடைக்கென ஆட்கள் வந்திருக்கிறார்கள்

நல்லாச்சி வீட்டு தோப்பில்

வகைவகையாய்

மாங்காய்களும் பலாப்பழங்களும் வாழைத்தார்களுமாய்

கனியக்காத்திருந்தவற்றில்

குத்தகை போக மீதத்தை அடுக்குகிறார்கள்

நல்லாச்சி வீட்டு முற்றம் நிறைய

தரம் பிரித்தபின் அரைக்காய்களை

பழுக்க வைக்க முனைகிறாள் நல்லாச்சி

பலாக்காயின் தண்டில் வேப்பங்குச்சி செருகுகிறாள்

மாங்காய்களை வைக்கோல் மூடிப்பொதிகிறாள்

வாழைத்தாரைக் குழியில் ஊற்றம் போடுகிறாள்

கனல் தூவி

அத்தனைக்கும் அருகிருந்து உதவிய பேத்தி

ஆச்சரியம் அகலாமல் கேட்கிறாள்

புளிப்பும் துவர்ப்புமானவை

எப்படி இன்சுவை கொள்கிறதென

சூழும் நெருக்கடிகளும்

கடந்து செல்லும் சோதனைகளுமாய்

கிடைக்கும் அனுபவங்களனைத்தும்

பக்குவப்படுத்திப் புடம்போடும்போது

கனியத்தானே வேண்டுமென்கிறாள் நல்லாச்சி

முதிர்தலின் சுவை இனிது

தேனூறும் இப்பழங்களைப் போல் என்கிறாள்

எனில் 

மனிதர்களும் கனிவதுண்டா என்கிறாள் பேத்தி

ஆம்

மனம் முதிர்ந்தால் மனிதர் கனிவர்

அனுபவத்தின் சாற்றுடன் அன்பைக் கலந்து

புத்தியைக் குழைக்க பக்குவம் வரும்

பக்குவமடைந்து கனிந்தோர் அனைவரின் விருப்பமாவர்

அனுபவத்திலிருந்து கற்றுக்கொள்ளாதோர்

என்றுமே கனிவதில்லை

பேத்தியின் தலைகோதியபடி

நல்லாச்சி உரைத்த மொழிகளெலாம்

ஊற்றத்தின் புகையென

அவளை

பழுக்க வைக்கத்தொடங்கின

நல்லாச்சி செய்ததெலாம்

சாம்பல் மூடிக்கிடந்த கனலை

சற்றே விசிறி விட்டதுதான்.

டிஸ்கி: பண்புடன் மின்னிதழில் வெளியானது.

முறுக்கு..

தட்டட்டியில் பெய்த மழைநீர்

தார்சாவில் ஒழுகுமுன்

ஆலாட்டியிருந்த அவித்த நெல்லை

அள்ளிவர ஓடுகிறாள் நல்லாச்சி

அள்ளி நிரப்பும் அவளது பெருங்கைகளினூடே

புகுந்து புறப்படுகின்றன

பேத்தியின் குறுங்கைகளும்

அவித்த நெல் அரிசியானபின்

முறுக்கும் இன்னபிறவும் வேண்டுமென

வேண்டுதல் வைக்கிறது குறுதெய்வம்

அப்படியே ஆகட்டுமென

அருள்வாக்களிக்கிறது முதுதெய்வம்

முக்காப்படி அரிசியை உரலிலிட்டு

முறுக்குச்சுற்றவென

முக்கிமுக்கி மாவாக்குகிறாள் செல்லம்மக்கா

விறகடுப்பில் செய்தால் அதிருசியென

கைகொள்ளாமல் விறகுகளை

அள்ளிவருகிறார் தாத்தா

தேங்காயெண்ணெய் முறுக்கின் மணமே அலாதியென்றபடி

கொப்பரைத்தேங்காய்களை செக்கிலிடுகிறாள் அம்மா

எட்டூருக்கும் தெரியும்படி முறுக்குச்சுடுகிறாள் நல்லாச்சி

முறுக்குமாவுப் பிள்ளையாருக்கு

முதல் ஈடைப் படையலிட்டு

பக்குவமாய் மீதத்தையும் சுட்டெடுத்து

அண்டைஅயலுக்கும் சொந்தத்துக்கும்

ஆளுக்கிரண்டைப் பகிர்ந்தளித்தபின்

பேத்திக்கும் விளம்புகிறாள் பாசத்துடன்

அவள் கேட்ட அரைவேக்காடு முறுக்கை

காப்பியில் நொறுக்கியிட்ட முறுக்கையும்

பேத்திக்குக் கடத்தியபின்

எவ்வகையிலும் பங்காற்றாமல்

சும்மா திரிந்த மாமனுக்கு

சூடு போடத் தேடுகிறாள் நல்லாச்சி

மடியில் முடிந்துகொண்ட முறுக்குடன்

மச்சுப்பக்கம் மாமன் ஔிந்து

முக்கால் மணியாயிற்றென

பேத்தி காட்டிக்கொடுக்க மாட்டாள்

நீங்களும் சொல்லிவிடாதீர்கள்.

வண்ணங்கள் தோய்ந்த வில்.

இரு வேறு வானிலைகளில் சில நிமிடங்களுக்காய்

தோன்றி மறையாமல்

எல்லாக் காதல் நிலைகளிலும் 

அன்பின் பேரொளியாய் நிலைத்து மிளிர்கிறது

காதல்வெளியின் வானவில்

எண்ணங்கள் குழைத்து வண்ணஞ்சேர்த்து

மனப்பரப்பில் தீட்டிய அந்த ஓவியம்

காத்திருப்பிற்கொரு நிறம்

ஊடலுக்கொரு நிறம்

பிரிவிற்கொரு நிறம்

இணைவதற்கொரு நிறமெனக் கொண்டு

காலங்கள் நீளுந்தோறும் இன்னும் இன்னுமென

அழுத்தமாய் நிறமேற்றிக்கொள்கிறது

காதல்வசந்தம் பூக்கிறது அங்கே

வாழ்த்தும் வசந்தங்களின் பூஞ்சாரலில் நனைந்து

முரலும் வண்டுகளின் பொற்சிறகுகளை

இரவல் வாங்கிய பட்டாம்பூச்சிகள்

காதல்வெளியெங்கும் பறந்து திரிகின்றன

காதலின் வண்ணங்களைப் பரப்பியபடி

டிஸ்கி: முகநூலில் தோழி பிரபாதேவி நடத்திய போட்டியில் பரிசு பெற்ற கவிதை.